Farday-Kerman - Community Group: The chant "Where are you, O martyrs of God, the seekers of the plains of Karbala, where are you, O swift lovers, more flighty than the birds of the air, everyone has left and I am left alone, I am the only one left of my companions" is heard.
  Plot 42 of the Behesht Zahra Martyrs' Garden is in a state of mourning. The sound of mourning can be heard in every corner of the area that has recently been designated to house the bodies of the martyrs of the Zionist regime's attacks. 69 graves have been filled and the rest are being filled. From every direction, the sound of continuous wailing, the sound of female mourning comes. At 11 am on June 11, 9 days after the start of the Israeli attacks, the graves of Plot 42 of Behesht Zahra in Tehran are being emptied with shovels and picks by workers at any moment and filled with bodies that may still be warm.
Children and adults, men and women, lying side by side, lifeless, wrapped in shrouds. They are being escorted from the washhouse by special vehicles to the newly dug entrance to Plot 42 of Tehran's Martyrs' Cemetery; with a special ceremony for martyrs, with a coffin wrapped in the Iranian flag. They have been brought from the east and west of Tehran, from the north and south; those who were left under the rubble for the past 10 days, burned, their bodies disintegrated, and their breathing stopped. All are to be buried as martyrs in this plot.
The eyes are red. The photographers present at the scene, who are also war photographers, are in tears, and who can hold back their tears in the face of this grief.
According to Farday Kerman, quoting the Shargh newspaper, reporter Zahra Jafarzadeh continued: Mourners in open-top cars accompany the lifeless body of their loved one to his eternal home, and what a painful moment it is when the eulogist addresses the family and speaks of their loved one; father, mother, sister, brother, and friend who has passed away halfway. The names of the bodies that are to be transferred are listed and read by a person holding a loudspeaker. Every moment a new group is added to that small space that has become a canopy. Here, the sound of crying comes from every direction, the sound of men and women who have fallen on the graves, their shoulders shaking with the intensity of their crying and pain. The entire area is covered in black except for the graves, which are decorated with red, white, and yellow flowers.
Since yesterday morning, there has been a loud sound of mourning from Plot 42 of Behesht Zahra. A banner has been erected at the entrance to the area: “The burial place of the martyrs of the Zionist regime’s attack.” It is a large plot, and according to the official who is guiding the workers, there is plenty of space; “This is a large plot,” he says, pointing in that direction; a large, green field. Every hour, a name is called. They have been brought from the east and west of Tehran, from the north and south; those who were left under the rubble for the past 10 days, burned, their bodies disintegrated, and their breathing stopped. All of them are scheduled to be buried as martyrs in this plot. Several clergymen accompany the coffins of the martyrs to the graves that have been left empty for them, and this entire journey is accompanied by eulogies. Everyone calls out to their loved ones, and this time it is the turn of “Nazdar Moradi” to be buried; a mother whose children are restless; restless without her. As the mother’s body enters the cemetery, the voice of the eulogist is heard: “Hello, dear, full-bodied, hello, martyr of the homeland, hello, holy flower.” Her eyes are red. The photographers present at the scene, who are also war photographers, are in tears, and who can hold back their tears in the face of this mourning.
They gather around Nazdar Moradi’s body: “Look, mother, you can stay. My dear, you are very young.” The eulogist sings and makes everyone cry. The scenes are indescribable.
The family of “Mohammad Hossein Azizi,” an ENT specialist who was martyred in the Tajrish Square explosion on Sunday last week, also buried him yesterday after a week. His wife sits in a corner, speechless. His daughter is not from Iran and was unable to attend her father's funeral. Large and small pictures of the doctor fill his grave; from his youth, from when he received an award, from behind the podium. A little further away, a beloved charity worker is walking and crying. Men are comforting their wives, sisters, and daughters, and the lenses of the photographers' cameras are constantly turning in different directions. What scenes are being recorded, what great grief.
 The names of those buried in Plot 42 of Behesht Zahra were read out over the loudspeaker: "Maryam Babaei, Azam Mirzaei, Mohammad Alizadeh, Sona Haghighi and her 11-year-old son, Sohail Katoli, Mehrdad Kia Kazemi, Morteza Abbasi, Hafiz Boustani, Alireza Mousavi, Alireza Akbari, Gholamreza Forghani (Soldier of the Homeland), Parsa Mansour Hezar Jaribi, Amir Ali Khorami, 13 years old, Zahra Choubiri, Maryam Minaei, Seyyed Ali Akbar Saydan, Abbas Nozari Khairabadi, Mohammad Chenari, Parnia Abbasi, Mansoureh Shahriari, Parviz Abbasi, the family of martyr Mohammad Haji Sultan, Nahid Mohammad Rabi'i and Mehrnoush Haji Sultan, Tabesem Pak, Mohammad Ali Balya, Mohammad Hossein Ghasemi, Mohammad Amir Mehdi, Majid Babaei, Hossein Tabi Kaku." (He was on a mission and had not yet been able to see his 12-month-old son), Saeed Faraji (his child will be born in two weeks), media martyrs: Nima Rajabpour, Sajjad Badaghi (his mother wanted to marry him), Hamid Azkat, Mohammad Reza Tavakoli, Zohreh Rasouli and her two-month-old baby Rayan Ghasemian (a mother and son who were burned in the explosion. Their father was also burned. Their family is survived by a four-year-old son who is hospitalized. Zohreh Rasouli was buried while holding her two-month-old son). Saeed Haghighi, Mojtaba Maleki, Amir Hossein Jamshidipour, Abdolqader Golestan, Mohammad Hassan Blandi, Majid Moghadam, Mojtaba Razihi, the mother of martyr Maryam Molla Kitabfrosh, Mohammad Mehdi Mirzaei, Jaber Bayat, Alireza Jahanshahi, Mehran Jaydari (he liked to be called Mehdi), Jalal Heydari, Fatemeh Kaveh, Seyyed Isis Mansoureh Haji Salem, Mohammad Taghi Talakoob Shirazi, Hossein Sasan Mohammad Biglar, Fariba Kayhani, Mohammad Javad Bahiraei and Seyyed Hamid Reza Maktabi.
Yesterday, however, the following were added to the number of these martyrs: “Nazdar Moradi, Fazllah Faraji, Mohammad Hossein Azizi, Masoud Ghassemnejad, Mohammad Reza Hosseini, Milad Saeedabadi, Hossein Lotfi Bakhsh, Mehdi Zeinal, Nahid Ansari, Sajjad Shah Mohammadi and Saeed Aghili.” What bodies were buried? 69 people were buried by noon yesterday. The call to prayer is heard.
  It is past 12 noon and Plot 42 is waiting for another martyr. The workers get to work. Three or four people are clearing the grave. One person goes inside. “The graves are two meters by 70 centimeters,” one of the workers says and starts digging. The picks go up and down and a car approaches. The sound of praise is heard. As of yesterday morning, the head of the Ministry of Health’s information center announced, 400 people have been martyred in the attacks of the past 10 days. Hossein Kermanpour wrote on the X network: “So far, 3,566 people have been injured, of which 2,220 have been discharged from hospitals as of yesterday morning, and 232 people have been treated at the outpatient clinic.” According to him, 54 of the martyrs were women and children, five were medical personnel, and most of the injured and martyrs were civilians.” / A

فردای‌کرمان ـ گروه جامعه: نوای «کجایید ای شهیدان خدایی، بلاجویان دشــت کربلایی، کجایید ای سـبکبالان عاشــق، پرنده‌تر ز مرغان هوایــی، همه رفتند و تنها مانده‌ام من، ز همراهان خود جا مانده‌ام من» بلند می‌شود.
 قطعه ۴۲ گلزار شهدای بهشت زهرا غلغله است. صدای سوگواری در گوشه گوشۀ محوطه‌ای که به تازگی برای قرار دادن پیکر شهدای حملات رژیم صهیونیستی اختصاص یافته است، شنیده می‌شود. ۶۹ مزار پُر شده‌اند و مابقی در حال پُر شدن. از هر طرف صدای ضجه‌های متوالی، صدای سوگواری زنانه می‌آید. ســاعت ۱۱ صبح روز ۳۱ خرداد، ۹ روز پس از آغاز حملات اسرائیل، قبرهای قطعه ۴۲ بهشت زهرا تهران، هر لحظه با بیل و کلنگ کارگران خالی می‌شود و با پیکری که شاید هنوز گرم است، پُر.
کودک و بزرگسال، زن و مرد، کنار هم دراز کشیده، بی‌جان کفن‌پیچ شده‌اند. آن‌ها را از غسالخانه با ماشین‌های مخصوص به سمت ورودی تازه کلنگ‌کاری شدۀ قطعه ۴۲ گلزار شهدای تهران همراهی می‌کنند؛ با مراسمی ویژه شهدا، با تابوتی که در پرچم ایران پیچیده شده است. آن‌ها را از شرق و غرب تهران، شمال و جنوب آورده‌اند؛ آن‌ها که در ۱۰ روز گذشته زیر آوارها ماندند، سوختند، تن‌شان متلاشی شد، راه نفس‌شان گرفت. همه قرار اســت به عنوان شهید در همین قطعه خاکسپاری شوند.
چشم‌ها سرخ است. عکاسان حاضر در محل که دیگر عکاسان جنگ‌اند، به اشک افتاده‌اند و چه کسی می‌تواند جلوی اشک‌هایش را در برابر این سوگ بگیرد.
به گزارش فردای‌کرمان به نقل از روزنامه شرق، زهرا جعفرزاده خبرنگار در ادامه نوشت: سوگواران در خودروهای روباز پیکر بی‌جان عزیزشان را تا خانه ابدی‌اش مشایعت می‌کنند و چه لحظات دردناکی است وقتی مداح خانواده را خطاب می‌کند و از عزیزشان می‌گوید؛ پدر، مادر، خواهر، برادر و رفیقی که نیمه‌راه شــده. اســامی پیکرهایی که قرار است منتقل شود، فهرسـت شده و از سـوی شخصی که بلندگویی در دست دارد، خوانده می‌شــود. هر لحظه گروه جدیدی به آن فضای کوچکی که یک سایه‌بان سقفش شــده، اضافه می‌شود. اینجا از هر ســو صدای گریه می‌آید، صــدای مردان و زنانی که روی قبرها افتاده‌اند و شانه‌هایشان از شدت گریه و درد و رنج تکان می‌خورد. قطعه سراسـر سیاه‌پوش است جز روی مزارها که با گل برگ‌های قرمز و سفید و زرد آراسته شده .
از صبح روز گذشته، از قطعه ۴۲ بهشت زهرا صدای سوگواری بلند است. ورودی محوطه بنری نصب شــده: «محل تدفین شهدای حملۀ رژیم صهیونیســتی». قطعه بزرگی اســت و به گفته مسئولی که کارگران را هدایت می‌کند، جا زیاد است؛ «اینجا قطعه بزرگی است» و با دست به آن سمت اشاره می‌کند؛ زمینی بزرگ و سرسبز. هر ســاعت نامی خوانده می‌شود. آن‌ها را از شــرق و غرب تهران، شــمال و جنوب آورده‌اند؛ آن‌ها که در ۱۰ روز گذشته زیر آوارها ماندند، ســوختند، تن‌شان متلاشی شد، راه نفس‌شان گرفت. همه قرار اســت به عنوان شهید در همین قطعه خاکســپاری شــوند. چندین روحانی تابوت شهدا را تا دم قبری که برایشان خالی شــده است، همراهی می‌کنند و تمام این مســیر هم با مداحی همراه است. هر کسی عزیزش را صدا می‌زنــد و این بار نوبــت «نازدار مرادی» اســت که باید به خاک سپرده شــود؛ مادری که فرزندانش بی‌قرارند؛ بی‌قرار نداشتنش. با ورود پیکر مادر به قطعه، صدای مداح بلند می‌شــود: «سلام عزیز پرپر، سلام فدایی وطن، سلام گل مطهر». چشــم‌ها سرخ است. عکاسان حاضر در محل که دیگر عکاســان جنگ‌اند، به اشک افتاده‌اند و چه کسی می‌تواند جلوی اشک‌هایش را در برابر این ســوگ بگیرد.
دور پیکر نازدار مرادی جمع می‌شوند: «مادر ببین می‌توانی بمانی. عزیزم تو خیلی جوانی». مداح می‌خواند و همه را به گریه می‌اندازد. صحنه‌ها وصف‌ناپذیر است.
خانواده «محمدحسین عزیزی» پزشک متخصص گوش و حلق و بینی را که یکشــنبه هفته گذشته در انفجار میدان تجریش شــهید شد نیز پس از یک هفته، روز گذشته به خاک سپردند. همسرش در گوشه‌ای نشسته و نای حرف زدن ندارد. دخترش ایران نیست و نتوانسته خودش را به تشییع پدر برساند. تصاویر کوچک و بزرگ دکتر، مزارش را پر کرده؛ از جوانی‌اش، از وقتی جایزه گرفته، از پشــت تریبون. کمی آن طرف‌تر، یکی قربان صدقه عزیزش می‌رود و می‌گرید. مردان در حال آرام کردن زنان، خواهران و دخترانشان هستند و لنز دوربین عکاســان هر لحظه به سمتی می‌چرخد. چه صحنه‌هایی ثبت می‌شود، چه سوگ بزرگی.
 از پشت بلندگو اسامی آن‌ها که تن‌شـان به خاک قطعه ۴۲ بهشــت زهرا ســپرده شــده، خوانــده می‌شــود: «مریم بابایی، اعظم میرزایی، محمد علیزاده، ســونا حقیقی و پســر ۱۱ساله‌اش، ســهیل کتولی، مهرداد کیا کاظمــی، مرتضی عباسی، حفیظ بوستانی، علیرضا موســوی، علیرضا اکبری، غلامرضا فرقانی (ســرباز وطن)، پارسا منصور هزار جریبی، امیرعلی خرمی ۱۳ ســاله، زهــرا چوبیری، مریــم مینایی، سید علی‌اکبر سیدان، عباس نوذری خیرآبادی، محمد چناری، پرنیا عباسی، منصوره شهریاری، پرویز عباسی، خانواده شهیدمحمــد حاجی ســلطان، ناهیــد محمد ربیعــی و مهرنوش حاجی سلطان، تبســم پاک، محمدعلی بالایی، محمدحسین قاسمی، محمد امیرمهدی، مجید بابایی، حسین تبی کاکو (در مأموریت بود و هنوز نتوانسته بود پسر ۱۲ ماهه‌اش را ببیند)، سعید فرجی ( فرزندش دو هفته دیگر به دنیا می‌آید)، شهید رســانه : نیما رجب‌پور، ســجاد بداغی (مادرش می‌خواست دامادش کند)، حمید آزکات، محمدرضا توکلی، زهره رسولی و نــوزاد دو ماهه‌اش رایان قاسمیان (مادر و پسری که در آتش انفجار ســوختند. پدرشان هم همین‌طور. از خانوادۀ آن‌ها یک پسر چهار ساله مانده که در بیمارستان بستری است.زهره رسولی در حالی که پسر دوماهه اش را بغل کرده، به خاک سـپرده شد). سعید حقیقی، مجتبی ملکی، امیرحسین جمشیدی پور، عبدالقادر گلستان، محمدحسن بلندی، مجید مقدم، مجتبی رضیهی، مادر شهید مریم ملا کتاب فروش، محمدمهـدی میرزایی، جابر بیات، علیرضا جهان شـاهی، مهران جیدری (دوست داشت مهدی صدایش کنند)، جلال حیدری، فاطمه کاوه، سیدعیســی منصوره حاجی ســالم، محمد تقی طلاکوب شــیرازی، حسین ساسان محمد بیگلر، فریبا کیهانی، محمدجواد بحیرایی و سیدحمیدرضا مکتبی.
روز گذشته اما به تعداد این شهدا اضافه شد: «نازدار مرادی، فضل‌الله فرجی، محمدحسین عزیزی، مسعود قاسم‌نژاد، محمدرضا حسینی، میلاد سعیدآبادی، حسین لطفی بخش، مهدی زینال، ناهید انصاری، ســجاد شــاه محمدی و سعید عقیلی». چه بدن‌هایی به خاک سپرده شدند. ۶۹ نفر تا ظهر روز گذشــته خاکسپاری شــدند. صدای اذان بلند می‌شود.
 ساعت از ۱۲ ظهر گذشته و قطعه ۴۲ در انتظار شهید دیگری است. کارگران دست به کار می شوند. سه، چهار نفر خاک قبر را خالــی می‌کنند. یک نفر به داخــل می رود. « قبرها دو متر در ۷۰ ســانت است»؛ این را یکی از کارگران می‌گوید و شروع می‌کند به کنــدن. کلنگ‌ها بالا و پایین می‌رود و خودرویی نزدیک می‌شود. صدای مداح بلند می‌شود. آن‌طور که رئیس مرکز اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت اعلام کرده تا صبح روز گذشته ۴۰۰ نفر در حملات ۱۰ روز گذشته شهید شده‌اند. حســین کرمانپور در شــبکه ایکس نوشت: «تاکنون سه هزارو ۵۶ نفر مجروح شده‌اند که تا صبح روز گذشته دوهزارو ۲۲۰ نفر از بیمارستان‌ها ترخیص شده‌اند و ۲۳۲ نفر هم در محل درمان ســرپایی شدند». به گفته او، ۵۴ نفر از شهدا زن و کودک، پنج شهید از کادر درمان و بیش‌تر مصدومان و شهدا هم غیرنظامی بوده‌اند». / الف