Hamshahri Online - Fataneh Ahadi: On the 1st of Tir month, during the days of the imposed war, Tabriz Airport was one of the places that was attacked by enemy airstrikes. That day, the sound of explosions and air defense activity continued for several hours in the Pasdaran neighborhood near the airport. It was getting dark when the sound of the explosions stopped and the situation calmed down. It was around 8:30 pm when two 7-year-old children named Alisan Jabbari and Taha Behrouzi, who lived in the same neighborhood, left their house to play. They had a play date every night. That night, after there was no more news of the terrible sounds of enemy attacks, they asked their mothers to go to the alley to play. In these circumstances, their mothers also went outside the house to watch their children play. At that moment, however, no one knew that a terrible incident was lurking.
Israeli drone
Fateme Rashtbar, Alisan's mother, said in an interview with Hamshahri: "Our house is near the airport. That day, there were continuous explosions and we realized that the enemy had attacked. We were at home for hours until the sounds stopped. It was dark when the sounds stopped and we realized that the bombing had ended. Since Alisan had been at home all day, he insisted on going outside to play with his friend Taha.
She adds: "At first, I was against it. Because there was still a risk of danger, but he insisted so much that I gave in to my son's request and I followed him outside the house."
The young woman says: "Taha, our neighbor's son, who was Alisan's close friend, had also come out of the house at that moment. When I saw his mother, I went to her and the children were busy playing, but not long after the children had played, strange sounds suddenly came. Hearing the sound, I called the children to go home, but before we could come to our senses, an Israeli drone exploded in our alley and its shrapnel came towards us.
The grieving mother continues: I only saw Alisan and Taha fall to the ground for a moment. Although a small shrapnel hit my face and blood was flowing, I ran towards the children when I saw the scene. The shrapnel from the exploding drone hit their heads and faces. One of the shrapnel even hit Taha's mother, who was also injured. In the same mood, I quickly hugged my son and brought him to the yard. The other neighbors also went to Taha and his mother. I put Alisan on the ground in the yard, but at that moment I realized that he had lost his life. However, I did not want to believe it and screamed for help. The neighbors called the emergency services, and when they arrived, they said that Alisan and Taha had both been martyred. Taha's mother and I were taken to the hospital and the children's bodies were taken to the morgue. Taha's mother's injuries were severe, so she was hospitalized for 2 weeks.
Alisan's mother says: My son and Taha were both only children and in first grade; my son dreamed of becoming a pilot. Even during the war, he said that he wished he was a pilot and would go to fight the enemy, but his dream did not come true. His father and I had many dreams for him, but now we don't know what to do with his body. According to this report, the holy bodies of these two martyred children were buried and cremated in Tabriz a few days ago.

همشهری آنلاین - فتانه احدی: اول تیرماه و در روزهای جنگ تحمیلی، فرودگاه تبریز یکی از مکان‌هایی بود که مورد حمله هوایی دشمن قرار گرفت. آن روز در محله پاسداران در نزدیکی فرودگاه برای چند ساعت صدای انفجار و فعالیت پدافند هوایی ادامه دارد. هوا رو تاریکی رفته بود که صدای انفجار قطع و اوضاع آرام شده بود. حوالی ساعت ۸:۳۰ شب بود که دو کودک ۷ ساله به نام‌های علیسان جباری و طاها بهروزی که در همسایگی هم زندگی می‌کردند، برای بازی از خانه خارج شدند. آنها هر شب با هم قرار بازی داشتند. آن شب هم بعد از اینکه دیگر خبری از صداهای وحشتناک حملات دشمن نبود، از مادران خود خواستند تا برای بازی به کوچه بروند. در این شرایط مادران آنها نیز برای اینکه مواظب فرزندان خود باشند، به بیرون از خانه رفتند و بازی آنها را تماشا می‌کردند. در آن لحظات اما هیچکس خبر نداشت که حادثه‌ای هولناک در کمین است.
پهپاد اسرائیلی
فاطمه رشتبر، مادر علیسان در گفت و گو با همشهری می‌گوید: خانه ما در نزدیکی فرودگاه قرار دارد، آن روز هم صدای پی در پی انفجار می‌آمد و متوجه شدیم که دشمن حمله کرده است. ساعت‌ها در خانه بودیم تا زمانی که صداها قطع شد. هوا تاریک شده بود که صداها خاموش شد و متوجه شدیم، بمباران تمام شده است. علیسان چون تمام روز در خانه بود، اصرار کرد که به بیرون ازخانه برود تا با دوستش طاها بازی کند.
او می‌افزاید: ابتدا مخالف بودم. چون هنوز احتمال خطر وجود دارد اما آنقدر اصرار کرد که تن به خواسته پسرم دادم و خودم نیز، دنبالش به بیرون از خانه رفتم.
زن جوان می‌گوید: طاها، پسر همسایه ما که دوست صمیمی علیسان بود نیز در همان لحظه از خانه بیرون آمده بود. وقتی مادرش را دیدم، نزد او رفتم و بچه‌ها سرگرم بازی شدند اما هنوز لحظاتی از بازی بچه‌ها نگذشته بود که ناگهان صداهای عجیبی آمد. با شنیدن صدا بچه‌ها را صدا زدم که همه به خانه برگردیم اما تا ما به خود بیاییم یک پهپاد اسرائیلی سر کوچه ما منفجر شد و ترکش‌هایش به سوی ما آمد.
مادر داغدیده ادامه می‌دهد: فقط یک لحظه دیدم که علیسان و طاها روی زمین افتادند. هر چند ترکش کوچکی به صورتم خورده و خون جاری شده بود، اما با دیدن صحنه به سمت بچه‌ها دویدم. ترکش‌های پهپاد منفجر شده به سر و صورتشان خورده بود. حتی یکی از ترکش‌ها به مادر طاها خورده و او هم مجروح شده بود. با همان حالم سریع پسرم را بغل کردم و به حیاط خانه آوردم. بقیه همسایه‌ها هم به سراغ طاها و مادرش رفتند. علیسان را در حیاط روی زمین گذاشتم اما همان لحظه متوجه شدم که جانش را از دست داده است. با این حال نمی‌خواستم باور کنم با فریاد کمک می‌خواستم. همسایه‌ها به اورژانس زنگ زدند و آنها وقتی آمدند گفتند که علیسان و طاها، هر دو شهید شده‌اند. من و مادر طاها به بیمارستان منتقل شدیم و پیکر بچه‌ها را به سردخانه بردند.جراحات مادر طاها شدید بود، طوری که ۲ هفته در بیمارستان بستری بود.
مادر علیسان می‌گوید: پسرم و طاها هر دو تک فرزند و کلاس اول بودند؛ پسرم آرزو داشت خلبان شود. حتی در روزهای جنگ می‌گفت که ای کاش خلبان بود و به جنگ دشمن می‌رفت اما به آرزویش نرسید. من و پدرش آرزوهای زیادی برای او داشتیم اما حالا نمی‌دانیم با داغ او چه کنیم. بر اساس این گزارش پیکر مطهر این دو کودک شهید چند روز پیش در تبریز تشییع و به خاک سپرده شد.